دکتر سلامت

بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک به دو شاخه اصلی تقسیم می‌شود: نوع اول که بر مغز تأثیر می‌گذارد و نوع دوم که بر نخاع متمرکز است. برای پیشگیری از این بیماری مهلک، شناخت و آگاهی از علائم و نشانه‌های آن امری ضروری است. با شناسایی زودهنگام علائم این بیماری، می‌توان اقدامات پیشگیرانه و درمانی مناسبی را در پیش گرفت تا از پیشرفت و تشدید آن جلوگیری کرد. بنابراین آشنایی کامل با ویژگی‌های این بیماری نقش حیاتی در مدیریت و کنترل آن ایفا می‌کند.

علائم اولیه ابتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک در هنگام راه رفتن مشاهده می شود

بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک یا ای ال اس یک اختلال عصبی است که در کشورهای بزرگ تعداد زیادی از افراد را تحت تأثیر قرار داده است. هنوز آمار دقیقی از افراد مبتلا به این بیماری در دسترس نیست، اما سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری ها در سال 2014 اعلام کرد که تقریباً 16 هزار نفر از این وضعیت رنج می برند که اکثر آن ها بین سنین 55 تا 75 سال هستند. به همین دلیل، شناسایی علائم این بیماری و مراجعه سریع به پزشک بسیار مهم است، زیرا یکی از نشانه های اولیه آن در هنگام پیاده روی ظاهر می شود.

سختی هنگام راه رفتن

اگر احساس کردید که هنگام پیاده‌روی دچار سختی شده اید، به پزشک مراجعه کنید. اگر اخیراً در پیاده‌روی به مشکل برخورده اید، باید وضعیت ابتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک را در خودتان بررسی کنید، زیرا این بیماری یک بیماری نورون حرکتی می باشد که در حرکت افراد مشکلاتی را به وجود می آورد؛ بنابراین سختی هنگام راه رفتن می تواند نشان دهنده ابتلا به این مشکل باشد. البته ممکن است دردی را احساس نکنید اما دیگر مانند همیشه هنگام پیاده‌روی کردن، احساس چابکی و سرحالی ندارید.

ممکن است علائم را در ساق پا مشاهده کنید

متخصصان بر این باور هستند که مشکلات حرکت ساق پا؛ در اوایل این بیماری به وجود می‌ آید و ممکن است فقط در یک پا باشد. به خاطر همین راه رفتن یا دویدن باعث ایجاد حس نا تعادلی در افراد می شود و ماهیچه‌ های آن ها را درگیر می‌ کند. به همین دلیل باید حواستان به این علامت باشد.

این بیماری فقط پا را درگیر نمی‌ کند

این بیماری فقط روی حرکت ساق پا اثرگذار نیست، بلکه می تواند مشکلات دیگرِ عصبی را به وجود بیاورد و باعث شود ماهیچه هایی که مسئول کنترل تکلم، بلع یا تنفس هستند هم دچار مشکل شوند و فرد به مشکلات تنفسی و مشکلات بلع، تولید زیاد بزاق، مشکلات تکلم، از دست دادن کنترل زبان، گرفتگی صدا یا مشکلات عاطفی و احساسی دچار شود که همه اینها می تواند علامت این بیماری باشد.

این بیماری در مردان رایج تر است

اگرچه آقایان و خانم ها هر دو احتمال ابتلا به این بیماری را دارند اما مطالعات نشان می‌ دهد که احتمال ابتلا در آقایان 20 درصد بیشتر از خانم ها می باشد و با بالا رفتن سن، احتمال ابتلا در آن ها به یک حد مساوی می رسد؛ اما به هر حال 5 تا 10 درصد از بیماری هم ژنتیکی است.