دکتر سلامت

خلق ادواری یا سیکلوتایمی، به عنوان شکل خفیفی از اختلال دوقطبی نوع II شناخته می‌شود. این اختلال روانی، مشخصه‌ای از داشتن دوره‌های هیپومانیا (مانیای خفیف) و دوره‌های افسردگی ملایم را دارد. بیماران مبتلا به اختلال ادواری یا سیکلوتایمی، الگوی نوسانات خلقی متناوب را تجربه می‌کنند که توسط این ویژگی‌های بارز تعریف می‌شود. این الگوی خلقی متغیر و متناوب، جزء اصلی تشخیص و درک این اختلال روانی به شمار می‌رود.

مشخصات بیماران مبتلا به اختلال ادواری یا سیکلوتایمی

علت دقیق نوسانات خلقی در این اختلال نامشخص است، اما مشاهده شده است که افسردگی، اختلال دوقطبی و سایکلوتایمیا معمولاً در خانواده ریشه دارند. بنابراین، احتمال وجود عنصر ژنتیکی برای این اختلال وجود دارد. همچنین، در یک تحقیق مشاهده شد که اگر فردی به این اختلال مبتلا شود، احتمال ابتلای دوقلوی او 2–3 برابر بیشتر است.

پرش افکار و حواس پرتی از علائم ابتلا به اختلال خلق ادواری است. مصرف مشروبات الکلی، کاهش خواب، افزایش انرژی، پرحرفی بیش از حد و خودبزرگ بینی از دیگر علائم ابتلا به اختلال خلق ادواری یا سیکلوتایمی است. اختلال خلق ادواری حالت خفیف تر اختلال دوقطبی است و بیماران مبتلا به این اختلال در میان دو قطب یعنی سرخوشی بیش از حد (مانیا) و افسردگی قرار دارند.

راه های درمان اختلال خلق ادواری

تجویز دارو برای درمان بیماری باید توسط پزشک و یا روان پزشک معالج صورت گیرد که البته استفاده از گروه درمانی نیز توسط روان شناس بالینی در درمان این بیماری نقش موثری دارد.

راه های پیشگیری از ابتلا به خلق ادواری

ویژگی های اختلال خلق ادواری

نکته:در کودکان و نوجوانان، خلق می تواندتحریک پذیر باشد و مدت اش حداقل یک سال باید باشد.

• کم اشتهایی یا پرخوری • بیخوابی یا پرخوابی • کمبود انرژی یا خستگی • کاهش اعتماد به نفس • ضعف در تمرکز یا دشواری در گرفتن تصمیم • احساس نومیدی 3- طی این دوره دو ساله اختلال (یک ساله در مورد کودکان و نوجوانان) فرد هرگز بیش از دو ماه فارغ از علایم ذکر شده در معیارهای A و B نبوده باشد.

5- هرگز نباید حمله ای از نوع مانیا، مختلط، یا هیپومانیا وجود داشته باشد و معیارهای مربوط به اختلال سیکلوتایمی را نیز فرد هرگز نباید داشته باشد. 6- علایم مزبور نباید صرفا در سیر یک اختلال سایکوتیک مزمن نظیر اسکیزوفرنی یا اختلال هذیانی رخ داده باشد. 7- علایم مزبور نباید ناشی از اثرات جسمی مستقیم یکی از مواد (مثل داروهای مورد سوءمصرف (یا داروهای طبی) یا یکی از بیماری های طبی عمومی (نظیر کم کاری تیرویید) باشد. 8- علایم مزبور باید به لحاظ بالینی ایجاد رنج و غذاب چشمگیر کرده باشد، یا کارکردهای اجتماعی، شغلی، یا سایر کارکردهای مهم فرد را به نحو قابل توجهی مختل ساخته باشد.