
افزایش آهن خون - عوارض و مشکلات بالقوه
محمد ۲۴ روز پیش
افزایش بیش از حد مقدار آهن در خون میتواند خطرناک و مضر باشد. بنابراین، تشخیص سریع این مسئله بسیار مهم است. برای پیشگیری از تجمع بیش از حد آهن در جریان خون، میتوان از روشهای مختلفی استفاده کرد. از جمله این اقدامات میتوان به کاهش مصرف غذاهای حاوی آهن، انجام منظم آزمایشهای خونی، و در صورت نیاز، مصرف داروهای مناسب تحت نظارت پزشک اشاره کرد. این اقدامات پیشگیرانه میتوانند از تجمع بیش از حد آهن در خون و عوارض ناشی از آن جلوگیری کنند.
افزایش مقدار آهن در خون
آهن یکی از مواد مغذی ضروری برای بدن انسان است. اکثر متخصصان پزشکی معتقدند که افزایش بیش از حد آهن در خون به ندرت رخ می دهد و اگر هم اتفاق بیفتد، بیشتر به دلایل ارثی و ژنتیکی است.
وجود آهن بیش تر از حد نرمال در خون دارای عوارضی است و می تواند قلب و غدد را گرفتار سازد از این رو افرادی که در معرض این بیماری هستند باید مکررا آهن خود را چک کنند.

علت افزایش آهن در خون
بیماری افزایش آهن در خون بیماری نادری است که از طریق آزمایش بر روی کبد و سپس آزمایشات تکمیلی قادر به تشخیص آن هستیم. این بیماری بیشتر به دلیل مشکلات ژنتیکی و یا تزریق خون مکرر رخ می دهد. در کشور شایع ترین شکل این معضل در بیماران تالاسمی و در افرادی که مکررا خون به بدنشان وارد می شود دیده می شود. به همین دلیل برای بیماران تالاسمی دارویی تجویز می شود تا آهن اضافی را از بدن این بیماران دفع کند. این بیماری بسیار نادر است و عواملی چون مصرف زیاد آهن یا تزریق آن نیز در موارد بسیار کمی ممکن است منجر به بروز آن شوند.
آهن از فلزاتیست که دفع آن برای بدن بسیار مشکل است، پزشکان معمولاً اهدای خون و یا داروهای شیمیایی که به نام شوینده فلزات سنگین هستند مانند Defresal ،Penicilamine و EDTA را تجویز می کنند.
معایب این روش ها: 1. در اهدای خون آهن فعال و غیر فعالی که فقط در خون می باشد دفع می شود که البته دفع آهن فعال نکته جالبی نمی باشد و معمولاً آدرس درستی به جایی که آهن تجمع پیدا کرده داده نمی شود. همچنین سایر مواد مفید بدن نیز دفع می گردد. در ضمن هموگلوبین و سایر فاکتورهای خونی نیز کاهش می یابد. 2-این شوینده ها نیز همان مشکلات اهدای خون را به همراه دارند یعنی کاهش آهن فعال و غیر فعال خون همراه با دفع سایر فلزات مفید مانند روی، منگنز و....، این داروهای شیمیایی عوارض جانبی شدیدی مانند تخریب کبد و کلیه ها را همراه دارند و استفاده از آن ها به هیچ عنوان توصیه نمی شود.