دکتر سلامت

تحقیقات انجام شده به خوبی نشان می‌دهند که طلاق و جدایی والدین بر سیستم ایمنی بدن کودکان تاثیر مخرب داشته و خطر ابتلای آنها به برخی بیماری‌های جسمی و روانی را به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. این مطالعات علمی حاکی از آن است که تنش‌های روحی و روانی ناشی از طلاق والدین می‌تواند باعث تضعیف سیستم دفاعی بدن کودکان شده و موجب افزایش آسیب‌پذیری آنها در برابر انواع اختلالات سلامتی گردد. بنابراین لزوم توجه ویژه به آثار منفی طلاق بر سلامت کودکان و ارائه راهکارهای حمایتی مناسب امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است.

تأثیر جدایی والدین بر سیستم ایمنی کودکان

پدیده طلاق و جدایی والدین متأسفانه در حال افزایش است، نه تنها در کشور ما بلکه در سراسر جهان. عوامل متعددی مانند فقر، عدم درک متقابل بین زوجین، دخالت خانواده، اعتیاد، و ازدواج مجدد، این آمار را بالا برده و به افزایش این پدیده منجر شده است. این موضوع می تواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر سیستم ایمنی کودکان داشته باشد.

نتایج یک مطالعه نشان می دهد که طلاق پرکشمکش والدین به سیستم ایمنی بدن کودکان آسیب مادام العمر وارد می کند، به طوری که این کودکان در دهه های آتی زندگی سه برابر بیشتر دچار سرماخوردگی می شوند.

آسیب های کودکان طلاق

تجربه های استرس آور در سال های اول زندگی بر فیزیولوژی و فرآیندهای التهابی بدن تاثیر می گذارد به طوری که خطر کاهش سلامتی و ابتلا به بیماری های مزمن را افزایش می دهد.

نتایج این مطالعه، اطلاعات محققان را در این زمینه که استرس های خانوادگی در دوران کودکی، کودک را برای ابتلا به بیماری در سال های 20 تا 40 سالگی زندگی مستعدتر می سازد، یک گام به جلو می برد.

این مطالعه که در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد، نشان می دهد که استرس شدید ناشی از جدایی همراه با منازعه والدین، واکنش بدن کودکان را به خطر بیماری تغییر می دهد. این استرس همچنین می تواند باعث بروز یک التهاب مرتبط با آسم، سرطان و بیماری قلبی شود، بیماری هایی که سطوح بالاتر آن پیشتر در کودکان طلاق گزارش شده اند.

بر اساس نتایج این مطالعه، احتمال ابتلا به سرماخوردگی در بزرگسالانی که والدینشان در دوران کودکی آنها از هم جدا شده اند و یا هیچگاه با هم صحبت نمی کردند، در قیاس با بزرگسالانی که والدین آنها از هم جدا نشده بودند، سه برابر بیشتر بود. با این حال، افرادی که پدر و مادر آنها از هم جدا شده بودند اما بعد از طلاق مراوداتی با یکدیگر داشتند، به لحاظ میزان ابتلا به سرماخوردگی تفاوتی با خانواده هایی که والدین آنها طلاق نگرفته بودند، نداشتند. این مطالعه نشان می دهد که عامل این موضوع 'خشونت' میان پدر و مادر است، درحالیکه همکاری میان والدین پس از جدایی از کودکان در برابر برخی ضربه ها و صدمات طلاق محافظت می کند.

بر اساس نتایج این مطالعه، پدر و مادرهایی که با هم صحبت نمی کنند، ممکن است بیشتر مستعد استفاده از کودک به عنوان یک میانجی باشند و یا تلاش می کنند که از کودک برای جبهه گرفتن در برابر والد دیگر استفاده کنند. این رفتارها به نوبه خود با افزایش پریشانی و سازگاری ضعیف در میان جوانان ارتباط دارد. ***یافته های مشابه سایر مطالعات پیش از این نیز یک مطالعه نشان داده است، بزرگسالانی که جدایی رابطه پدر و مادر خود را تجربه کرده اند، بیشتر احتمال دارد از ضعف سلامت روانی، احتمال بیشتر ابتلا به بیماری روانی و ضعف ارتباط گیری با دیگران در بزرگسالی گله مند باشند. کودکانی که پدر و مادرهای آنها از هم جدا می شوند، بیشتر احتمال دارد که به آسم مبتلا شوند و یا به دلیل ابتلا به بیماری های عفونی در بیمارستان بستری شوند. همچنین احتمال ابتلا به سرطان و کوتاهی عمر در بزرگسالانی که پدر و مادر طلاق گرفته دارند، در قیاس با افرادی که والدین آنها با هم زندگی کرده اند، بیشتر است.